прытупе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прытупе́лы |
прытупе́лая |
прытупе́лае |
прытупе́лыя |
| Р. |
прытупе́лага |
прытупе́лай
прытупе́лае |
прытупе́лага |
прытупе́лых |
| Д. |
прытупе́ламу |
прытупе́лай |
прытупе́ламу |
прытупе́лым |
| В. |
прытупе́лы (неадуш.)
прытупе́лага (адуш.) |
прытупе́лую |
прытупе́лае |
прытупе́лыя (неадуш.)
прытупе́лых (адуш.) |
| Т. |
прытупе́лым |
прытупе́лай
прытупе́лаю |
прытупе́лым |
прытупе́лымі |
| М. |
прытупе́лым |
прытупе́лай |
прытупе́лым |
прытупе́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прытупе́лы разг. притупи́вшийся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытупе́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які прытупеў, крыху затупіўся. Прытупелая брытва.
2. перан. Які страціў адчувальнасць, стаў менш успрыімлівым. Каля самай капліцы да прытупелых ужо, але ўсё ж музыканцкіх вушэй Багдана даняслося быццам бы нейкае гудзенне. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)