прыто́пнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыто́пну |
прыто́пнем |
| 2-я ас. |
прыто́пнеш |
прыто́пнеце |
| 3-я ас. |
прыто́пне |
прыто́пнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыто́пнуў |
прыто́пнулі |
| ж. |
прыто́пнула |
| н. |
прыто́пнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыто́пні |
прыто́пніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыто́пнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыто́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Тое, што і прытупнуць. А калі пойдзе каторая [з сясцёр] ў танец, ножка ля ножкі прытопне і стане... Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыто́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да прытопнуць.
2. Тое, што і прытупваць. [Лётчыкі] пілі каньяк і спявалі свае песні, якіх Бахман, мабыць, не ведаў. Ён толькі прытопваў нагой ды ківаў галавой. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)