прыто́паць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыто́паю прыто́паем
2-я ас. прыто́паеш прыто́паеце
3-я ас. прыто́пае прыто́паюць
Прошлы час
м. прыто́паў прыто́палі
ж. прыто́пала
н. прыто́пала
Загадны лад
2-я ас. прыто́пай прыто́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыто́паўшы

Крыніцы: dzsl2007, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыто́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Тое, што і прытупаць. — Вот і прытопаў дамоў, — хлусіў Бандарэнка. — Сям’ю шукаю. Сюды не прыходзіла часам? Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)