прытаўчы́, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак.
1. што і чым. Прыправіць затаўкай.
П. боршч салам.
2. каго. Збіць, пабіць; дабіць (разм.).
Прытаўклі небараку да паўсмерці.
|| незак. прыто́ўкваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прытаўчы́
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прытаўку́ |
прытаўчо́м |
| 2-я ас. |
прытаўчэ́ш |
прытаўчаце́ |
| 3-я ас. |
прытаўчэ́ |
прытаўку́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыто́ўк |
прытаўклі́ |
| ж. |
прытаўкла́ |
| н. |
прытаўкло́ |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прытаўчы́ |
прытаўчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыто́ўкшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прытаўчы́ сов.
1. кул. припра́вить (свиным салом);
2. разг. приби́ть; (до смерти) уби́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытаўчы́, ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце, ‑таўкуць; пр. прытоўк, ‑таўкла, ‑ло; заг. прытаўчы; зак.
1. што. Прыправіць затаўкай. Прытаўчы боршч.
2. каго. Разм. Збіць, пабіць; дабіць. І каб не ўцёк Іллюк на тую часіну, каб хоць з хвіліну яшчэ пачакаў .., да паўсмерці б прытаўкла [Альжа] і яго, як таго беднага маладога балагола. Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прытаўчы́, прытувчэ́ ’збіць, пабіць; дабіць’; ’растоўкваць’; ’прыправіць затаўкай’ (ТСБМ, Нас., Шат.; шчуч., свісл., Сл. ПЗБ; ТС; лід., ЛА, 4), пріто́ўкнуты, прытоўкты́ ’заправіць страву растоўчаным здорам’ (драг., Вешт.), прытоўкці́ ’прыправіць’ (ТС). Прэфіксальны дзеяслоў ад таўчы (гл.). Параўн. рус. притоло́чь, укр. притовкти́. У спецыялізаваным значэнні ’заправіць ежу (растоўчаным здорам)’ мае дакладныя адпаведнікі ў бранск. притолкну́ть ’тс’, при́толочка, при́толка ’запраўка (звычайна растоўчаны здор) для супу, вадкай стравы’. Гл. яшчэ за́таўка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыто́ўкваць гл. прытаўчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыто́ўкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прытаўчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыто́ўчаны кул. припра́вленный; см. прытаўчы́ 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыто́ўчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прытаўчы (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)