прытармо́жваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прытармо́жваю прытармо́жваем
2-я ас. прытармо́жваеш прытармо́жваеце
3-я ас. прытармо́жвае прытармо́жваюць
Прошлы час
м. прытармо́жваў прытармо́жвалі
ж. прытармо́жвала
н. прытармо́жвала
Загадны лад
2-я ас. прытармо́жвай прытармо́жвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прытармо́жваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытармо́жваць несов. приторма́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытармо́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прытармазіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытармазі́ць, -мажу́, -мо́зіш, -мо́зіць; -мо́жаны; зак., што і без дап.

Трохі затармазіць.

П. на скрыжаванні дарог.

|| незак. прытармо́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приторма́живать несов. прытармо́жваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)