прытармо́жваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прытармо́жваю |
прытармо́жваем |
| 2-я ас. |
прытармо́жваеш |
прытармо́жваеце |
| 3-я ас. |
прытармо́жвае |
прытармо́жваюць |
| Прошлы час |
| м. |
прытармо́жваў |
прытармо́жвалі |
| ж. |
прытармо́жвала |
| н. |
прытармо́жвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прытармо́жвай |
прытармо́жвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прытармо́жваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прытармо́жваць несов. приторма́живать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытармо́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прытармазіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытармазі́ць, -мажу́, -мо́зіш, -мо́зіць; -мо́жаны; зак., што і без дап.
Трохі затармазіць.
П. на скрыжаванні дарог.
|| незак. прытармо́жваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
приторма́живать несов. прытармо́жваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)