прысы́паны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прысы́паны |
прысы́паная |
прысы́панае |
прысы́паныя |
| Р. |
прысы́панага |
прысы́панай прысы́панае |
прысы́панага |
прысы́паных |
| Д. |
прысы́панаму |
прысы́панай |
прысы́панаму |
прысы́паным |
| В. |
прысы́паны (неадуш.) прысы́панага (адуш.) |
прысы́паную |
прысы́панае |
прысы́паныя (неадуш.) прысы́паных (адуш.) |
| Т. |
прысы́паным |
прысы́панай прысы́панаю |
прысы́паным |
прысы́панымі |
| М. |
прысы́паным |
прысы́панай |
прысы́паным |
прысы́паных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысы́паны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прысы́паны |
прысы́паная |
прысы́панае |
прысы́паныя |
| Р. |
прысы́панага |
прысы́панай прысы́панае |
прысы́панага |
прысы́паных |
| Д. |
прысы́панаму |
прысы́панай |
прысы́панаму |
прысы́паным |
| В. |
прысы́паны (неадуш.) прысы́панага (адуш.) |
прысы́паную |
прысы́панае |
прысы́паныя (неадуш.) прысы́паных (адуш.) |
| Т. |
прысы́паным |
прысы́панай прысы́панаю |
прысы́паным |
прысы́панымі |
| М. |
прысы́паным |
прысы́панай |
прысы́паным |
прысы́паных |
Кароткая форма: прысы́пана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысы́паны в разн. знач. присы́панный; см. прысы́паць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысы́паны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прысы́паць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
присы́панный
1. прысы́паны, падсы́паны;
2. прысы́паны;
3. прысы́паны; см. присы́патьI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ігла́, ‑ы́; мн. і́глы (з ліч. 2, 3, 4 іглы́), і́глаў; ж.
1. Тое, што і іголка (у 1–5 знач.). А зараз .. [дарожкі] анямелі, Прысыпаны ігламі хвой. Колас.
2. чаго або якая. Пра шпіль будынка. Адміралцейская ігла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зраўня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
1. Зрабіцца роўным, гладкім; выраўняцца. Пасля такога здарэння [узрыву карабля] на зямлі застаўся б след на многа гадоў, а на вадзе ў тую ж хвіліну ўсё зраўнялася. Кулакоўскі.
2. Зрабіцца аднолькавым з кім‑, чым‑н. па вышыні, узроўню і пад. Курганок, прысыпаны рудой ігліцай, асеў і амаль зраўняўся з зямлёй. Б. Стральцоў. Як толькі дрэвы абедзвюх народ зраўняюцца па вышыні, паміж імі ўзнікае «барацьба». Гавеман.
3. Рухаючыся, апынуцца побач, на адной лініі з кім‑, чым‑н. Трактарыст, які ўжо зраўняўся з нампалітам, заўважыў яго ссунутыя ў суцэльную лінію калматыя бровы. Паслядовіч. Калі вазы зраўняліся, семінарыст пазнаў.., што жанчына ў чорнай капоце, якая сядзела побач з Адасем Камароўскім, гэта Алеся. С. Александровіч.
4. Стаць роўным каму‑, чаму‑н. у якіх‑н. адносінах; параўняцца. Стараючыся хоць як-небудзь зраўняцца з хлопцамі, якія абагналі яго ў вучобе, Сяргей чытаў кнігу за кнігай. Навуменка. // Аказацца пастаўленым нароўні з кім‑, чым‑н. У джунглях жыў вялізны Слон, І быў бязмерна моцны ён, — З ім сілаю ніхто не мог зраўняцца. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)