прысы́лка гл. прыслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысы́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прысы́лка
Р. прысы́лкі
Д. прысы́лцы
В. прысы́лку
Т. прысы́лкай
прысы́лкаю
М. прысы́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысы́лка ж. присы́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысы́лка, ‑і, ДМ ‑лды, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысылаць — прыслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысла́ць, прышлю́, прышле́ш, прышле́; прышлём, прышляце́, прышлю́ць; прышлі́; прысла́ны; зак.

1. каго-што. Даставіць праз каго-н. або поштай.

П. пасылку. П. падарунак.

2. каго (што). Накіраваць куды-н. з якой-н. мэтай.

П. пасыльнага.

|| незак. прысыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прысы́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присы́лка ж.

1. (действие) прысы́лка, -кі ж., прысыла́нне, -ння ср.;

2. (присланная вещь) разг. пасы́лка, -кі ж., прысы́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)