Verbum

анлайнавы слоўнік

прысу́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысу́джваць несов.

1. (о суде) присужда́ть, пригова́ривать;

2. (постановлять о присвоении чего-л.) присужда́ть;

1, 2 см. прысудзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысудзі́ць, -уджу́, -у́дзіш, -у́дзіць; -у́джаны; зак.

1. каго (што) і да чаго або што і каму. Пра суд: прыгаварыць да чаго-н.

П. штраф каму-н. або п. каго-н. да штрафу.

2. каго-што і каму. Пра суд: вынесці рашэнне аб перадачы каго-, чаго-н. каму-н. (разм.).

П. хату бацьку.

3. што і каму. Пастанавіць аб выдачы, прысваенні каму-н. чаго-н.

П. прэмію.

П. вучоную ступень.

|| незак. прысу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прысуджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысу́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прысуджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присужда́ть несов., в разн. знач. прысу́джваць;

присужда́ть к заключе́нию прысу́джваць да зняво́лення;

присужда́ть пе́рвую пре́мию прысу́джваць пе́ршую прэ́мію;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысу́джвацца несов., страд. присужда́ться; пригова́риваться; см. прысу́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пригова́ривать несов.

1. (выносить приговор) прыгаво́рваць; прысу́джваць;

2. (говорить что-л. делая) разг. прымаўля́ць, прыгаво́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)