прыступі́цца, -уплю́ся, -у́пішся, -у́піцца; зак.

1. да каго-чаго. Наблізіцца, падысці блізка; звярнуцца да каго-н.

Па балоцістым беразе не п. да ракі.

Сёння да яго не п., такі злы.

2. да чаго. Тое, што і прыступіць (у 3 знач.).

|| незак. прыступа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыступі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыступлю́ся прысту́пімся
2-я ас. прысту́пішся прысту́піцеся
3-я ас. прысту́піцца прысту́пяцца
Прошлы час
м. прыступі́ўся прыступі́ліся
ж. прыступі́лася
н. прыступі́лася
Загадны лад
2-я ас. прыступі́ся прыступі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прыступі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыступі́цца сов.

1. приступи́ться, подступи́ться; подойти́;

праз бало́цістыя берагі́ не п. да рэ́чкі — из-за боло́тистых берего́в не приступи́ться (не подступи́ться) к ре́чке;

ён бая́ўся п. да яе́ — он боя́лся приступи́ться (подступи́ться) к ней;

2. (да чаго) приступи́ть (к чему), взя́ться (за что), приня́ться (за что);

~пі́ліся ўсе дру́жна да рабо́ты — взяли́сь (приняли́сь) все дру́жно за рабо́ту;

◊ не́льга п. — (да каго, чаго) нельзя́ приступи́ться (к кому, чему);

не ве́даць, з яко́га бо́ку п. — не знать, с како́й стороны́ приступи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыступі́цца, ‑ступлюся, ‑ступішся, ‑ступіцца; зак.

1. Наблізіцца, падысці да каго‑, чаго‑н. Толькі і дадавала прыгажосці азярцо, што ляжала ў балоце, але да яго нельга было прыступіцца ні з аднаго боку. Чарнышэвіч. Ад станцыі напрасткі да.. [коп сена] было не прыступіцца — гразкае балота. Новікаў. // Падысці, звярнуцца да каго‑н. Ціток загадаў абавязкова Параску прывесці. І калі тая сапраўды прыйшла, ён не ведаў, з якога боку да яе прыступіцца: яна і такая, яна і гэтакая. Лобан. Але старая маці баіцца прыступіцца да Зоські, бо тая пачынае злавацца ды з хаты ўцякае. Бядуля.

2. Узяцца за што‑н.; прыступіць. — А я буду рабіць тое, да чаго падручны і нават сярэдні майстар прыступіцца не адважыцца. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приступи́ться разг. прыступі́цца; падступі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыступа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да прыступіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыступа́цца несов. приступа́ться, подступа́ться; подходи́ть; см. прыступі́цца 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысту́пны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Да якога можна прыступіцца, прыступіць; даступны. Данька смяяўся сабе, што Зінка стала больш смелая, больш прыступная і ў той жа час нейкая больш задзірыстая. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забрыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Надзець аброць. Забрытаць каня. // перан. Узяць пад сваю ўладу, прымусіць падпарадкавацца. Былі ж старшыні, што нават на хаўтурах .. спявалі. Тых было латвей забрытаць. А да гэтага ні прыступіцца. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приступи́ть сов.

1. (близко подойти) прыступі́ць; (подступить) падступі́ць; прыступі́цца; падступі́цца;

2. (настойчиво обратиться) уст. прыступі́ць;

3. (приняться за что-л.) узя́цца (за што), распача́ць (што);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)