прысту́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прысту́к
Р. прысту́ку
Д. прысту́ку
В. прысту́к
Т. прысту́кам
М. прысту́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прысту́к, -ку м., разг. при́стук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысту́к, ‑у, м.

Лёгкі стук; прыстукванне. Вось тут і пачаліся праўдзівыя танцы — з прыстукамі і іншымі аздобамі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)