прыстрэ́лачны гл. прыстраляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыстрэ́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыстрэ́лачны прыстрэ́лачная прыстрэ́лачнае прыстрэ́лачныя
Р. прыстрэ́лачнага прыстрэ́лачнай
прыстрэ́лачнае		 прыстрэ́лачнага прыстрэ́лачных
Д. прыстрэ́лачнаму прыстрэ́лачнай прыстрэ́лачнаму прыстрэ́лачным
В. прыстрэ́лачны (неадуш.)
прыстрэ́лачнага (адуш.)		 прыстрэ́лачную прыстрэ́лачнае прыстрэ́лачныя (неадуш.)
прыстрэ́лачных (адуш.)
Т. прыстрэ́лачным прыстрэ́лачнай
прыстрэ́лачнаю		 прыстрэ́лачным прыстрэ́лачнымі
М. прыстрэ́лачным прыстрэ́лачнай прыстрэ́лачным прыстрэ́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыстрэ́лачны пристре́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстрэ́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаецца, служыць для прыстрэлкі. Праз колькі хвілін загучалі другія ўдары, быццам першы быў прыстрэлачны, а цяпер пачынаўся беглы агонь. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыстраля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.

Пробнымі стрэламі вызначыць правільны прыцэл чаго-н.

П. гармату.

|| незак. прыстрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыстрэ́лка, -і, ДМ -лцы, ж.; прым. прыстрэ́лачны, -ая, -ае (спец.) і прыстрэ́льны, -ая, -ае (спец.).

Прыстрэлачная шрапнель.

Прыстрэльны агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пристре́лочный прыстрэ́лачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстрэ́льны воен., см. прыстрэ́лачны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстрэ́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прыстрэлачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паршы́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Хворы на паршу; шалудзівы. Паршывы кот.

2. перан. Разм. Вельмі дрэнны. — Натура мая, — тут Лапкоў голас загучаў злосцю: — паршывая натура! Але я зламлю яе!.. Колас. Які недаступны калісьці быў лес пры панах! Колькі збожжа ці грошай трэба было аддаць за кубаметр сасны або вазок паршывых дроў!.. Брыль. // Груб. Агідны, нікчэмны, не варты ўвагі. Усю вайну ў пяхоце — і ніводнай драпіны, а тут нейкі паршывы прыстрэлачны снарад — і па ім, па Андрэю Лялюгу. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)