прыстрэ́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыстрэ́л
Р. прыстрэ́лу
Д. прыстрэ́лу
В. прыстрэ́л
Т. прыстрэ́лам
М. прыстрэ́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыстрэ́л, -лу м. пристре́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстрэ́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыстрэльваць ​2 — прыстраляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пристре́л прыстрэ́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пустрэ́к ’урок’ (ПСл). Гл. прыстрэл

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)