прыстрыгава́ць

‘прашыць што-небудзь рэдкімі шыўкамі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыстрыгу́ю прыстрыгу́ем
2-я ас. прыстрыгу́еш прыстрыгу́еце
3-я ас. прыстрыгу́е прыстрыгу́юць
Прошлы час
м. прыстрыгава́ў прыстрыгава́лі
ж. прыстрыгава́ла
н. прыстрыгава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыстрыгу́й прыстрыгу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыстрыгава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прыстрыгава́ць ’прыфастрыгаваць’ (Нас., Байк. і Некр., Жд., Мат. Гом.), прыстрыґава́ць ’тс’ (шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. przyfastrzygować ’тс’, гл. фастрыгаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)