прыстро́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыстро́чваю прыстро́чваем
2-я ас. прыстро́чваеш прыстро́чваеце
3-я ас. прыстро́чвае прыстро́чваюць
Прошлы час
м. прыстро́чваў прыстро́чвалі
ж. прыстро́чвала
н. прыстро́чвала
Загадны лад
2-я ас. прыстро́чвай прыстро́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыстро́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыстро́чваць несов. пристра́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыстрачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыстрачы́ць, -рачу́, -ро́чыш, -ро́чыць; -ро́чаны; зак., што.

Прышыць (строчкай).

П. каўнер.

|| незак. прыстро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пристра́чивать несов. прыстро́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстро́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прыстрочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)