прыстаўля́ць гл. прыставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыстаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыстаўля́ю прыстаўля́ем
2-я ас. прыстаўля́еш прыстаўля́еце
3-я ас. прыстаўля́е прыстаўля́юць
Прошлы час
м. прыстаўля́ў прыстаўля́лі
ж. прыстаўля́ла
н. прыстаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. прыстаўля́й прыстаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыстаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыстаўля́ць несов., в разн. знач. приставля́ть; (опирая в верхней части — ещё) прислоня́ть; см. прыста́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прыставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыста́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак.

1. каго-што. Паставіць ушчыльную да чаго-н., прыкласці.

П. зэдлік да ложка.

2. каго (што). Прызначыць для догляду, нагляду пры кім-, чым-н.

П. варту да чаго-н.

|| незак. прыстаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыстаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыстаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да прыстаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыстаўле́нне ср. приставле́ние; см. прыстаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыстаўляць — прыставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прислоня́ть несов. прыстаўля́ць, прыпіра́ць, прыхіля́ць, прыхіна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстаўля́цца несов., страд. приставля́ться; прислоня́ться; см. прыстаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)