прыспусці́ць, -ушчу́, -у́сціш, -у́сціць; -у́шчаны; зак., што.

Трохі спусціць.

П. сцяг.

|| незак. прыспуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыспусці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыспушчу́ прыспу́сцім
2-я ас. прыспу́сціш прыспу́сціце
3-я ас. прыспу́сціць прыспу́сцяць
Прошлы час
м. прыспусці́ў прыспусці́лі
ж. прыспусці́ла
н. прыспусці́ла
Загадны лад
2-я ас. прыспусці́ прыспусці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыспусці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыспусці́ць сов. приспусти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыспусці́ць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць; зак., што.

Трохі апусціць, спусціць. Прыспусціць сцяг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приспусти́ть сов. прыспусці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыспуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыспусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспу́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыспусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жало́ба, ‑ы, ж.

1. Стан смутку з прычыны чыёй‑н. смерці, народнага гора, бедства, які выражаецца ў нашэнні асобай вопраткі, адмене гулянак і інш. Жалоба па загінуўшых воінах. Прыспусціць у жалобе сцягі. □ — Калі памрэ стары Юстын, то вяселле не скора справіш. Жалоба, цэлы год чакаць. Чарнышэвіч.

2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку. Насіць жалобу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)