пры́снуть сов., разг.

1. пы́рснуць;

2. (со смеху) фы́ркнуць; см. пры́скать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пы́рснуць сов.

1. однокр., в разн. знач. бры́знуть, пры́снуть;

і́скры ~нулі — и́скры бры́знули;

п. вадо́й у твар — бры́знуть (пры́снуть) водо́й в лицо́;

слёзы ~нулі з вачэ́й — слёзы бры́знули из глаз;

2. (быстро устремиться) пры́снуть;

п. у ро́зныя бакі́ — пры́снуть в ра́зные сто́роны;

3. перен. (рассмеяться) пры́снуть;

4. перен. вспыли́ть, вскипе́ть, вспы́хнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пры́скаць ’пырскаць, паліваць’ (Байк. і Некр., Бяльк., Ян.), пры́снуть ’пырснуць (аб дажджы)’ (Растарг.), пры́скаўка ’пульверызатар’ (Гарэц., Др.-Падб.); ст.-бел. прыснуты ’захвалявацца’, укр. при́скати ’пырскаць’, рус. пры́скать ’пырскаць; лопацца’, польск. pryskać ’пырскаць; разлятацца з трэскам, лопацца’, в.-луж. pryskać ’тс’, н.-луж. pśyskaś ’усковаць’, чэш. prýskati ’пырскаць’, славац. prýštiť ’біць струмянём’, серб.-харв. пр́скати ’пырскаць’, славен. pŕskati ’пырскаць’, балг. пръ́скам ’тс’, макед. прска ’тс’. Прасл. *pyrskati, *pъrskati. Бліжэйшыя адпаведнікі літ. praũsti, praustù ’умываць’, prusnà ’пыса (у жывёліны)’, ст.-прус. В. скл. адз. л. prusnan ’твар’, лат. praũslât ’пырскаць’. Гл. Траўтман, 230; Фасмер, 3, 391; Махэк₂, 489; Бязлай, 3, 129; БЕР, 5, 827; ЕСУМ, 4, 576. Да семантыкі дзеяслова гл. Мяркулава, Этимология–1970, 148 і наст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)