прысла́ць, прышлю́, прышле́ш, прышле́; прышлём, прышляце́, прышлю́ць; прышлі́; прысла́ны; зак.

1. каго-што. Даставіць праз каго-н. або поштай.

П. пасылку. П. падарунак.

2. каго (што). Накіраваць куды-н. з якой-н. мэтай.

П. пасыльнага.

|| незак. прысыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прысы́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысла́ць

‘заслаць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прысцялю́ прысце́лем
2-я ас. прысце́леш прысце́леце
3-я ас. прысце́ле прысце́люць
Прошлы час
м. прысла́ў прысла́лі
ж. прысла́ла
н. прысла́ла
Загадны лад
2-я ас. прысцялі́ прысцялі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прысла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысла́ць

‘да прысылаць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прышлю́ прышлё́м
2-я ас. прышле́ш прышляце́
3-я ас. прышле́ прышлю́ць
Прошлы час
м. прысла́ў прысла́лі
ж. прысла́ла
н. прысла́ла
Загадны лад
2-я ас. прышлі́ прышлі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прысла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысла́ць сов., в разн. знач. присла́ть;

п. падару́нак — присла́ть пода́рок;

п. сувязно́га — присла́ть связно́го;

п. машы́ну — присла́ть маши́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысла́ць ​1, прышлю, прышлеш, прышле; прышлём, прышляце; зак., каго-што.

1. Даставіць што‑н. поштай або праз каго‑н. Поштай маці мне прыслала ў інтэрнат пасылку. Лойка. [Цыпрук:] — Прышлю табе праз унука старыя граблі. Бядуля. З другім пісьмом Надзя прыслала Салаўёву фотакартку. Шахавец.

2. Накіраваць каго‑, што‑н. куды‑н. з якой‑н. мэтай, па якой‑н. справе. Сяльчонак абяцаў прыслаць машыну, адвезці Льва Раманавіча ў горад на аэрадром. Асіпенка. Такое не здаралася, відаць, як свет светам: да мужыцкага сына прыслалі сваццю з панскага двара. Брыль.

прысла́ць ​2, ‑сцялю, ‑сцелеш, ‑сцеле; зак., што.

Трохі, няпоўнасцю заслаць, прыкрыць зверху. Сяк-так давалок [мяшок збожжа]. На палаткі ўсцягнуў. Сенам прыслаў. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысыла́ць гл. прыслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысы́лка гл. прыслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмо́га, -і, ДМ -мо́зе, ж. (разм.).

Тое, што і дапамога.

Прыслаць рабочых на падмогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрысыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

Прыслаць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. маладых спецыялістаў у гаспадаркі раёна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысла́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыслаць ​1.

прысла́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыслаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)