прыско́рыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыско́ру |
прыско́рым |
| 2-я ас. |
прыско́рыш |
прыско́рыце |
| 3-я ас. |
прыско́рыць |
прыско́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыско́рыў |
прыско́рылі |
| ж. |
прыско́рыла |
| н. |
прыско́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыско́р |
прыско́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыско́рыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыско́рыць сов., в разн. знач. уско́рить;
п. кро́кі — уско́рить шаги́;
п. ад’е́зд — уско́рить отъе́зд
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыско́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
1. што. Зрабіць больш скорым, імклівым. Вася выйшаў на дарогу, што бегла напрасцяк ад ракі цераз луг, і яшчэ больш прыскорыў хаду... Краўчанка. Калі яны заўважылі невысокую жанчыну ў сінім берэце і асеннім паліто, то прыскорылі крокі. Няхай.
2. што. Наблізіць наступленне чаго‑н.; паскорыць. Прыскорыць ад’езд. □ Вярнуўся з Даманава — давялося вырашаць розныя тэхнічныя справы, каб прыскорыць рамонт экскаватара. Краўчанка.
3. каго. Прымусіць рабіць скарэй; падагнаць. Прыскорыць расказчыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыско́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыскорыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыско́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыскорыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсцёбнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак., каго (што).
1. Падганяючы, злёгку сцебануць.
П. каня.
2. перан. Прыскорыць, прымусіць рабіць што-н. хутчэй (разм.).
П. адстаючых.
|| незак. падсцёбваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыско́рванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыскорваць — прыскорыць і прыскорвацца — прыскорыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыско́рваць несов., в разн. знач. ускоря́ть; см. прыско́рыць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыскарэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыскорваць — прыскорыць і прыскорвацца — прыскорыцца.
2. Тое, што і паскарэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)