прыска́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыска́лю |
прыска́лім |
| 2-я ас. |
прыска́ліш |
прыска́ліце |
| 3-я ас. |
прыска́ліць |
прыска́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыска́ліў |
прыска́лілі |
| ж. |
прыска́ліла |
| н. |
прыска́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыска́ль |
прыска́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыска́ліўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыска́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Абл. У выразе: прыскаліць вочы (вока) — прыжмурыцца. Гантман прыскаліў вока, быццам прыгадваючы, якая б магла быць такая сума, што дасталася Цітковаму брату. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыска́ліць у выразе прыска́ліць вочы (вока) ’прыжмурыцца’ (ТСБМ), прыска́льваць ’прыжмурваць’ (ТС), прыска́люватыся ’прыжмурвацца, нібы смеючыся ротам’ (драг., Нар. лекс.), прыска́ляный ’прыжмураны’ (Клім.). Гл. скаліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)