прысві́стваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Спяваць з прысвістам.

2. Гаварыць з прысвістам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысві́стваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прысві́стваю прысві́стваем
2-я ас. прысві́стваеш прысві́стваеце
3-я ас. прысві́ствае прысві́стваюць
Прошлы час
м. прысві́стваў прысві́ствалі
ж. прысві́ствала
н. прысві́ствала
Загадны лад
2-я ас. прысві́ствай прысві́ствайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прысві́стваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысві́стваць несов., в разн. знач. присви́стывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысві́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Суправаджаць свістам спевы, танцы; пасвістваць (у такт чаму‑н.). Янка браўся рукою за падагнутую нагу Лабановіча, а Лабановіч за Янкаву, а на другой назе яны скакалі, як вар’яты, прысвістваючы або падпяваючы ў такт скокам. Колас.

2. Пасвістваць, свістаць. Аслабелы Шнураў, седзячы на канапе, захроп, прысвістваючы. Гурскі. Цёхкае салавей, прысвіствае дрозд і, як заўсёды, укладае некага спаць перапёлка. Сачанка. У полі моцна прысвістваў сыраваты вецер, балюча секлі твар сняжынкі. Мыслівец.

3. Гаварыць з прысвістам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысві́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да прысвістваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присви́стывать несов., в разн. знач. прысві́стваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)