прырэ́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прырэ́з
Р. прырэ́зу
Д. прырэ́зу
В. прырэ́з
Т. прырэ́зам
М. прырэ́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прырэ́з, -зу м., спец. прире́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прырэ́з, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. прыразаць — прырэзаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырэ́заць¹, -э́жу, -э́жаш, -э́жа; -э́ж; -э́заны; зак., што і чаго.

Прыбавіць зямлі шляхам межавання.

П. зямлі.

|| незак. прыраза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. прыраза́нне, -я, н.

|| наз. прырэ́з, -у, м. і прырэ́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прире́з м., спец. прырэ́з, -зу м.; прырэ́зка, -кі ж.; прыраза́нне, -ння ср.;

прире́з земли́ прырэ́з (прырэ́зка) зямлі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)