прыру́бліваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыру́бліваю |
прыру́бліваем |
| 2-я ас. |
прыру́бліваеш |
прыру́бліваеце |
| 3-я ас. |
прыру́блівае |
прыру́бліваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыру́бліваў |
прыру́блівалі |
| ж. |
прыру́блівала |
| н. |
прыру́блівала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыру́блівай |
прыру́блівайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прыру́бліваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыру́бліваць несов., плотн., горн. прируба́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыру́блівацца несов., страд., плотн., горн. прируба́ться; см. прыру́бліваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прируба́ть несов.
1. (пристраивать) прыбудо́ўваць;
2. (прилаживать, пригонять рубкой) прыру́бліваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)