Verbum

анлайнавы слоўнік

прыро́шчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыро́шчванне ср. прира́щивание; приживле́ние; см. прыро́шчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыро́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прырошчваць — прырасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прира́щивание прыро́шчванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прираще́ние ср.

1. (действие) прырашчэ́нне, -ння ср.; неоконч. прыро́шчванне, -ння ср.;

2. (прирост) прырашчэ́нне, -ння ср.; прыро́ст, -ту м.;

3. лингв., мат. прырашчэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прижи́вка ж., разг., приживле́ние ср.

1. (действие) прыжыўле́нне, -ння ср.; прыро́шчванне, -ння ср.; см. приживи́ть;

2. (состояние) прыжыва́нне, -ння ср.; прыраста́нне, -ння ср.; зраста́нне, -ння ср.; см. приживи́ться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)