назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| прыро́кі | ||
| прыро́ку | прыро́каў | |
| прыро́ку | прыро́кам | |
| прыро́кі | ||
| прыро́кам | прыро́камі | |
| прыро́ку | прыро́ках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прырачы́
‘прырачы што-небудзь (вернасць) і без прамога дапаўнення (прырачы прыйсці ў час)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прыраку́ | прырачо́м | |
| прырачэ́ш | прырачаце́ | |
| прырачэ́ | прыраку́ць | |
| Прошлы час | ||
| прыраклі́ | ||
| прыракла́ | ||
| прыракло́ | ||
| Загадны лад | ||
| прырачы́ | прырачы́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прыро́кшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)