прыраўня́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыраўня́ю |
прыраўня́ем |
| 2-я ас. |
прыраўня́еш |
прыраўня́еце |
| 3-я ас. |
прыраўня́е |
прыраўня́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыраўня́ў |
прыраўня́лі |
| ж. |
прыраўня́ла |
| н. |
прыраўня́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыраўня́й |
прыраўня́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыраўня́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыраўня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што да каго-чаго.
Разм. Тое, што і прыраўнаваць 1. — Дык жа адзін воз не прыраўняеш да другога, — спакойна, разважліва даводзіць другі. Палтаран. Была б ты добраю, прырода, Каб прыраўняла да сябе. Каб не давала рана гінуць. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)