прырасці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прырашчу́ прыро́сцім
2-я ас. прыро́сціш прыро́сціце
3-я ас. прыро́сціць прыро́сцяць
Прошлы час
м. прырасці́ў прырасці́лі
ж. прырасці́ла
н. прырасці́ла
Загадны лад
2-я ас. прырасці́ прырасці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прырасці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прырасці́ць сов. прирасти́ть; приживи́ть;

п. галі́нку — прирасти́ть (приживи́ть) ве́точку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прырасці́ць, ‑рашчу, ‑росціш, ‑росціць; зак., што.

1. Даць магчымасць прырасці, прыжыцца. Прырасціць галінку.

2. Спец. Далучыць нарошчваючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прирасти́ть прырасці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приживи́ть сов. прыжыві́ць; (прирастить) прырасці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыро́шчаны приращённый; приживлённый; см. прырасці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прырасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыро́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прырасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыро́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прырошчваць — прырасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыро́шчваць несов. прира́щивать; приживля́ть; см. прырасці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)