Verbum

анлайнавы слоўнік

прыраста́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыраста́нне ср.

1. прираста́ние; приживле́ние;

2. прираста́ние;

1, 2 см. прыраста́ць ^{1, 3}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прырастаць — прырасці (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прираста́ние прыраста́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прижи́вка ж., разг., приживле́ние ср.

1. (действие) прыжыўле́нне, -ння ср.; прыро́шчванне, -ння ср.; см. приживи́ть;

2. (состояние) прыжыва́нне, -ння ср.; прыраста́нне, -ння ср.; зраста́нне, -ння ср.; см. приживи́ться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)