прыразны́, -а́я, -о́е (спец.).

Такі, які прырэзалі¹, прыбавілі.

Прыразныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыразны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыразны́ прыразна́я прыразно́е прыразны́я
Р. прыразно́га прыразно́й
прыразно́е		 прыразно́га прыразны́х
Д. прыразно́му прыразно́й прыразно́му прыразны́м
В. прыразны́ (неадуш.)
прыразно́га (адуш.)		 прыразну́ю прыразно́е прыразны́я (неадуш.)
прыразны́х (адуш.)
Т. прыразны́м прыразно́й
прыразно́ю		 прыразны́м прыразны́мі
М. прыразны́м прыразно́й прыразны́м прыразны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыразны́ прирезно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыразны́, ‑ая, ‑ое.

Далучаны да чаго‑н. шляхам межавання, прырэзкі. Прыразныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прирезно́й прыразны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)