прыраза́нне гл. прырэзаць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыраза́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыраза́нне
Р. прыраза́ння
Д. прыраза́нню
В. прыраза́нне
Т. прыраза́ннем
М. прыраза́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыраза́нне ср.

1. прире́зка ж.;

2. приго́нка ж., подго́нка ж.;

1, 2 см. прыраза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прырэ́заць¹, -э́жу, -э́жаш, -э́жа; -э́ж; -э́заны; зак., што і чаго.

Прыбавіць зямлі шляхам межавання.

П. зямлі.

|| незак. прыраза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. прыраза́нне, -я, н.

|| наз. прырэ́з, -у, м. і прырэ́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прире́з м., спец. прырэ́з, -зу м.; прырэ́зка, -кі ж.; прыраза́нне, -ння ср.;

прире́з земли́ прырэ́з (прырэ́зка) зямлі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)