прырабля́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прырабля́ю прырабля́ем
2-я ас. прырабля́еш прырабля́еце
3-я ас. прырабля́е прырабля́юць
Прошлы час
м. прырабля́ў прырабля́лі
ж. прырабля́ла
н. прырабля́ла
Загадны лад
2-я ас. прырабля́й прырабля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прырабля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прырабля́ць несов.

1. приде́лывать;

2. пристра́ивать;

3. (зарабатыватъ дополнительно) прираба́тывать;

4. разг. (прибавлять вязанием) подвя́зывать;

1-4 см. прырабі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прырабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прырабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак.

1. што і да чаго. Прымацаваць, трывала злучыць з чым-н.

П. ручку да форткі.

2. што і да чаго. Прыбудаваць да чаго-н.

П. дашчаную пуню да хлява.

3. што, чаго і без дап. Зарабіць у дадатак да асноўнага заработку.

П. на пагрузцы вагонаў.

4. што. Прыбавіць вязаннем.

П. палецу пальчатцы.

|| незак. прырабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і прыро́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыро́бка, -і, ДМ -бцы, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыро́бліваць несов., см. прырабля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прырабля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да прырабіцца.

2. Зал. да прырабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приде́лывать несов.

1. прырабля́ць;

2. (пристраивать) прыбудо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прырабля́цца несов., страд. приде́лываться; пристра́иваться; прираба́тываться; подвя́зываться; см. прырабля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыро́бліванне ср.

1. приде́лывание;

2. пристра́ивание;

1, 2 см. прырабля́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ла́дзіць (драг. лад́ытэ, целях. ла́діті) ’жыць у згодзе, дружбе’, ’дагаджаць, наравіць’, ’прыладжваць, уладкоўваць, прыводзіць у парадак’, ’быць прыдатным’, ’падрыхтоўваць, рыхтаваць’, ’мець намер’, ’настройваць інструмент’, ’рабіць зладжана’, ’рабіць, ствараць’, ’прыбудоўваць, прырабляць’, ’рамантаваць’, ’лавіць зручны момант’ (Нас., ТСБМ, Бяльк., Яруш., Яўс., Касп., Шат., Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг.), браг. ’палоць у агародзе’ (Мат. Гом.), бяроз. ’гарадзіць плот’ (Шатал.), ’навіваць кросны’, драг. ’складваць, упарадкоўваць снапы ў гумне’ (Сл. паўн.-зах.); ла́дзіцца ’прымошчвацца’, ’каварна рабіць што-небудзь’, ’навучыцца ў працэсе практыкі’, ’наладжвацца’, ’ісці на лад’, ’збірацца, наважвацца, рыхтавацца зрабіць што-небудзь’, ’шанцаваць’ (Нас., ТСБМ, Бяльк., Касп., Сцяшк., Шат., КЭС, лаг.). Адыменнае ўтварэнне. Да лад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)