прыпу́жваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыпу́жваю прыпу́жваем
2-я ас. прыпу́жваеш прыпу́жваеце
3-я ас. прыпу́жвае прыпу́жваюць
Прошлы час
м. прыпу́жваў прыпу́жвалі
ж. прыпу́жвала
н. прыпу́жвала
Загадны лад
2-я ас. прыпу́жвай прыпу́жвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыпу́жваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпу́жваць несов. припу́гивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і прыпужну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго (што) (разм.).

Злёгку напужаць, прыгразіць з мэтай уздзеяння.

Прыпужаць пакараннем.

Прыпужнуць вымовай.

|| незак. прыпу́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

припу́гивать несов. прыпу́жваць, прыстра́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)