прыпу́дрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што (разм.).

Крыху, злёгку напудрыць.

П. лоб.

|| незак. прыпу́дрываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпу́дрыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпу́дру прыпу́дрым
2-я ас. прыпу́дрыш прыпу́дрыце
3-я ас. прыпу́дрыць прыпу́драць
Прошлы час
м. прыпу́дрыў прыпу́дрылі
ж. прыпу́дрыла
н. прыпу́дрыла
Загадны лад
2-я ас. прыпу́дры прыпу́дрыце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпу́дрыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпу́дрыць сов. припу́дрить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Злёгку напудрыць. Прыпудрыць нос. // Злёгку засыпаць; прыцерушыць. А там [у лузе] трава — касцу па плечы, А там раса — буйней гароху, А там, як цёплы прысак з печы, Прыпудрыў лёгкі пыл дарогу. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припу́дрить сов. прыпу́дрыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпу́дрываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпудрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпу́драны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпудрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)