прыпра́дзены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыпра́дзены |
прыпра́дзеная |
прыпра́дзенае |
прыпра́дзеныя |
| Р. |
прыпра́дзенага |
прыпра́дзенай
прыпра́дзенае |
прыпра́дзенага |
прыпра́дзеных |
| Д. |
прыпра́дзенаму |
прыпра́дзенай |
прыпра́дзенаму |
прыпра́дзеным |
| В. |
прыпра́дзены (неадуш.)
прыпра́дзенага (адуш.) |
прыпра́дзеную |
прыпра́дзенае |
прыпра́дзеныя (неадуш.)
прыпра́дзеных (адуш.) |
| Т. |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзенай
прыпра́дзенаю |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзенымі |
| М. |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзенай |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзеных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпра́дзены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыпра́дзены |
прыпра́дзеная |
прыпра́дзенае |
прыпра́дзеныя |
| Р. |
прыпра́дзенага |
прыпра́дзенай
прыпра́дзенае |
прыпра́дзенага |
прыпра́дзеных |
| Д. |
прыпра́дзенаму |
прыпра́дзенай |
прыпра́дзенаму |
прыпра́дзеным |
| В. |
прыпра́дзены (неадуш.)
прыпра́дзенага (адуш.) |
прыпра́дзеную |
прыпра́дзенае |
прыпра́дзеныя (неадуш.)
прыпра́дзеных (адуш.) |
| Т. |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзенай
прыпра́дзенаю |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзенымі |
| М. |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзенай |
прыпра́дзеным |
прыпра́дзеных |
Кароткая форма: прыпра́дзена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпра́дзены припрядённый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпра́дзены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыпрасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
припрядённый прыпра́дзены.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)