прыпла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж.

1. гл. прыплаціць.

2. Прыплачаная сума.

Вялікая п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпла́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прыпла́та
Р. прыпла́ты
Д. прыпла́це
В. прыпла́ту
Т. прыпла́тай
прыпла́таю
М. прыпла́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпла́та ж., в разн. знач. припла́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыплачваць — прыплаціць.

2. Тое, што прыплачана. Вялікая прыплата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыплаці́ць, -ачу́, -а́ціш, -а́ціць; -а́чаны; зак., што.

Заплаціць у дадатак, звыш якой-н. платы.

П. семдзесят рублёў.

|| незак. прыпла́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыпла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж. і прыпла́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

припла́та ж.

1. прыпла́та, -ты ж.; неоконч. прыпла́чванне, -ння ср.;

2. (то, что приплачено) прыпла́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)