прыпе́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -пе́вак, ж.
Кароткая, звычайна чатырохрадковая песня жартаўлівага або сатырычнага зместу.
А за песні, за прыпеўкі палюбілі мяне дзеўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпе́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыпе́ўка |
прыпе́ўкі |
| Р. |
прыпе́ўкі |
прыпе́вак |
| Д. |
прыпе́ўцы |
прыпе́ўкам |
| В. |
прыпе́ўку |
прыпе́ўкі |
| Т. |
прыпе́ўкай
прыпе́ўкаю |
прыпе́ўкамі |
| М. |
прыпе́ўцы |
прыпе́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прыпе́ўка, ‑і, ДМ ‑пеўцы; Р мн. ‑певак; ж.
1. Кароткі, звычайна чатырохрадковы, фальклорны вершаваны твор лірычнага, злабадзённага або жартоўнага зместу, які выконваецца на пэўны матыў; частушка. Вясёлыя, задорныя прыпеўкі рэхам адгукаліся ў бары. Ваданосаў. Падай хто-небудзь прыклад — і яна пайшла б каля агню ў скокі, падхапіла б самую развясёлую песню, самыя вострыя прыпеўкі. Кулакоўскі.
2. Тое, што і прыпеў (у 1 знач.). З ракі прыляцела раптам прыпеўка папулярнай студэнцкай песні. Мурашка. — Пачынай, Андрэй, твая першая скрыпка... А вы, валачобнікі, далучайцеся да нас: прыпеўку спяваем усе! — не сунімаўся Янка. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыпе́ўка ’частушка’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Сцяшк. МГ; швянч., Сл. ПЗБ, ТС), пры́пывка ’тс’ (драг., Сл. ПЗБ), прыпява́йка ’тс’ (Ян.), мн. л. пры́пеўні ’прыпевы’ (Пал., Растарг.); сюды ж перан. мн. л. прыпе́ўкі ’разнастайныя клопаты, выдаткі і іншыя дробязі’ (Нас.), якое разам са смал. припе́вок ’дадатковыя клопаты, выдаткі, работа’ утварае выразна акрэсленую ізаглосу. Рус. припе́вка, припе́вок ’прыпеў, прыпеўка’, польск. przypiewek ’тс’, серб.-харв. прѝпе̑вка ’прыпеўка’. Ад *прыпяваць, параўн. жыць прыпяваючы ’добра жыць, не мець праблем’. Да пець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыпеўка, частушка; дрындушка (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
припе́вка
1. прыпе́ўка, -кі ж.;
2. (частушка) прыпе́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
часту́шка прыпе́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпе́ўкі, -пе́вак, ед. прыпе́ўка ж. часту́шки, припе́вки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дрынду́шка, -і, ДМ -ду́шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).
1. Якая-н. цацка, бразготка.
На падлозе валяліся розныя дрындушкі.
2. Частушка, прыпеўка.
Святочную цішыню парушалі вясёлыя дрындушкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
звонкагало́сы, ‑ая, ‑ае.
Са звонкім голасам. З саду далятала вясёлая гамана — то дзявочая прыпеўка, то выбух смеху, то пераліў звонкага голаса гармоніка. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)