прыпа́сы, -аў. -аў.
Прадукты, матэрыялы, нарыхтаваныя ў запас.
Харчовыя п.
Агнястрэльныя п. (снарады, патроны).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпа́сы, ед. прыпа́с м., в разн. знач. припа́сы;
п. на даро́гу — припа́сы на доро́гу;
баявы́я п. — боевы́е припа́сы;
паляўні́чыя п. — охо́тничьи припа́сы;
◊ ла́сы на чужы́я п. — посл. беру́т зави́дки на чужи́е пожи́тки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпа́сы, ‑аў; адз. прыпас, ‑у, м.
1. Тое, што назапашана, нарыхтавана загадзя; запасы харчавання. У самы глухі куток пад ложкам, куды нават венік служанкі Насты рэдка калі зазіраў, складаў Міхалка розныя прыпасы на дарогу. Колас. У засені дрэў.. на белых хусцінках былі раскладзены агульныя прыпасы: вяндліна, свежыя гуркі, хлеб. Савіцкі.
2. Снарады, патроны і пад., прызначаныя для стральбы з гармат, вінтовак. Баявыя прыпасы. Агнястрэльныя прыпасы.
3. Разм. Прылады для якой‑н. справы, занятку. Рыбалоўныя прыпасы. Цяслярскія прыпасы. Паляўнічыя прыпасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпа́с
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыпа́с |
прыпа́сы |
| Р. |
прыпа́су |
прыпа́саў |
| Д. |
прыпа́су |
прыпа́сам |
| В. |
прыпа́с |
прыпа́сы |
| Т. |
прыпа́сам |
прыпа́самі |
| М. |
прыпа́се |
прыпа́сах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
боепрыпа́сы, -аў.
Баявыя прыпасы: міны, снарады, патроны, бомбы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
припа́сы мн. прыпа́сы, -саў;
боевы́е припа́сы воен. баявы́я прыпа́сы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праду́кты, -аў, са словам «харчавання» і без яго.
Прадметы харчавання, харчовыя прыпасы.
Мясныя п.
Запас прадуктаў.
|| прым. прадукто́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прыпа́с ’тое, што прыпасена; прыпасы; сродак самаабароны (зброя і пад.)’ (ТСБМ, Гарэц., Байк. і Некр., Др.-Падб., ТС), мн. л. прыпа́сы ’запасы’ (вільн., Сл. ПЗБ). Рус. при́па́с, припа́сы ’запас; прыпасы’, дыял. ’маёмасць, каштоўнасць’. Дэрыват з нулявым суфіксам ад прыпаса́ць, гл. запа́с.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
агнястрэ́льны, ‑ая, ‑ае.
У выразах: агнястрэльная зброя гл. зброя; агнястрэльная рана гл. рана; агнястрэльныя прыпасы гл. прыпас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпа́с, ‑у, м.
1. Тое, што прыпасена; прыпасы. З вялікаю і незразумелаю асалодаю.. [Іван і Джулія] праглынулі хлеб — апошнюю рэштку свайго прыпасу. Быкаў. Але што той гурок, ці цыбуля, ці квас? Беднаваты тады быў у хаце прыпас. Арочка.
2. Сродак самаабароны (зброя і пад.). Напралом прывык ён перці, Хай жа прэ насустрач смерці, — Для гасцей такіх у нас Падрыхтаваны прыпас. Крапіва. Трэба бегчы ў леснічоўку, Браць прыпас і гнацца зноўку [за ваўком]. Калачынскі.
•••
Агнястрэльны прыпас — тое, што і агнястрэльныя прыпасы (гл. прыпасы ў 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)