прыпасо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прыпасо́ўка
Р. прыпасо́ўкі
Д. прыпасо́ўцы
В. прыпасо́ўку
Т. прыпасо́ўкай
прыпасо́ўкаю
М. прыпасо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпасо́ўка ж., тех. припасо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпасо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпасоўваць — прыпасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припасо́вка ж., техн. прыпасо́ўка, -кі ж.; прыпасава́нне, -ння ср.; неоконч. прыпасо́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)