прыпаса́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыпаса́ю |
прыпаса́ем |
| 2-я ас. |
прыпаса́еш |
прыпаса́еце |
| 3-я ас. |
прыпаса́е |
прыпаса́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыпаса́ў |
прыпаса́лі |
| ж. |
прыпаса́ла |
| н. |
прыпаса́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыпаса́й |
прыпаса́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прыпаса́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыпаса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыпасці́.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыпаса́ць ’падперазаць; завязаць (фартух)’ (Сл. ПЗБ; іўеў., ЛА, 4). Да пас (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыпа́сак ’падпасак’ (брасл., Сл. ПЗБ), прыпа́сач, прыпа́сыч ’тс’ (ТС, Сл. Брэс., ЛА, 1). Рус. пск., цвяр. прыпа́сок ’тс’, укр. припаса́ти ’пасвіць’. Дэрыват з суфіксам ‑ак ад *прыпаса́ць або ад падпа́сак з заменай прыстаўкі под- на пры‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыпа́с ’тое, што прыпасена; прыпасы; сродак самаабароны (зброя і пад.)’ (ТСБМ, Гарэц., Байк. і Некр., Др.-Падб., ТС), мн. л. прыпа́сы ’запасы’ (вільн., Сл. ПЗБ). Рус. при́па́с, припа́сы ’запас; прыпасы’, дыял. ’маёмасць, каштоўнасць’. Дэрыват з нулявым суфіксам ад прыпаса́ць, гл. запа́с.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)