прыпа́лы, -ая, -ае.

Які прыпаў да чаго-н., апусціўся.

Прыпалыя да зямлі галінкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпа́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпа́лы прыпа́лая прыпа́лае прыпа́лыя
Р. прыпа́лага прыпа́лай
прыпа́лае		 прыпа́лага прыпа́лых
Д. прыпа́ламу прыпа́лай прыпа́ламу прыпа́лым
В. прыпа́лы (неадуш.)
прыпа́лага (адуш.)		 прыпа́лую прыпа́лае прыпа́лыя (неадуш.)
прыпа́лых (адуш.)
Т. прыпа́лым прыпа́лай
прыпа́лаю		 прыпа́лым прыпа́лымі
М. прыпа́лым прыпа́лай прыпа́лым прыпа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпа́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыпа́лы прыпа́лая прыпа́лае прыпа́лыя
Р. прыпа́лага прыпа́лай
прыпа́лае		 прыпа́лага прыпа́лых
Д. прыпа́ламу прыпа́лай прыпа́ламу прыпа́лым
В. прыпа́лы (неадуш.)
прыпа́лага (адуш.)		 прыпа́лую прыпа́лае прыпа́лыя (неадуш.)
прыпа́лых (адуш.)
Т. прыпа́лым прыпа́лай
прыпа́лаю		 прыпа́лым прыпа́лымі
М. прыпа́лым прыпа́лай прыпа́лым прыпа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпа́лы

1. припа́вший; прини́кший; прильну́вший;

2. прише́дшийся, совпа́вший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпа́лы, ‑ая, ‑ае.

Які прыпаў да чаго‑н., апусціўся. [Самалёт] ірвануўся па бетан[а]ванай паласе ўздоўж зялёных ліхтароў, прыпалых да самай зямлі. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпа́лы ’які прыспеў нечакана’ (Нас.). Да прыпадаць 1 ’нечакана з’яўляцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)