Verbum

анлайнавы слоўнік

прыпа́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыпа́йванне ср. припа́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпа́йванне і прыпа́йка гл. прыпаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпа́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прыпайваць — прыпаяць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што. Прырабіць паяннем.

П. ручку да чайніка.

2. што і каму. Вынесці судовае рашэнне ў адносінах да каго-н. (разм., неадабр.).

Яму прыпаялі пяць гадоў турмы.

|| незак. прыпа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыпа́йванне, -я, н. (да 1 знач.) і прыпа́йка, -і, ДМ -ЙЦЫ, ж. (да 1 знач.).

|| прым. прыпа́йны, -ая, -ае і прыпа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыліто́ўванне уст., см. прыпа́йванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припа́ивание прыпа́йванне, -ння ср., уст. прыліто́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припа́йка ж.

1. (действие) прыпа́йка, -кі ж., прыпа́йванне, -ння ср., уст. прыліто́ўванне, -ння ср.;

2. (припаянная часть) прыпа́йка, -кі ж., уст. прыліто́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)