прынаня́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прынайму́ прыно́ймем
2-я ас. прыно́ймеш прыно́ймеце
3-я ас. прыно́йме прыно́ймуць
Прошлы час
м. прынаня́ў прынанялі́
ж. прынаняла́
н. прынаняло́
Загадны лад
2-я ас. прынаймі́ прынаймі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прынаня́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прынаня́ць сов., разг. принаня́ть;

п. рабо́чых — принаня́ть рабо́чих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прынаня́ць, ‑найму, ‑ноймеш, ‑нойме; зак., каго-што.

Разм. Наняць дадаткова. Прынаняць рабочых. Прынаняць касцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

принаня́ть сов., разг. прынаня́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прынайма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прынаняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынаня́ты разг. прина́нятый; см. прынаня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прынайма́ць несов., разг. принанима́ть; см. прынаня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)