прына́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прына́длівы прына́длівая прына́длівае прына́длівыя
Р. прына́длівага прына́длівай
прына́длівае		 прына́длівага прына́длівых
Д. прына́дліваму прына́длівай прына́дліваму прына́длівым
В. прына́длівы (неадуш.)
прына́длівага (адуш.)		 прына́длівую прына́длівае прына́длівыя (неадуш.)
прына́длівых (адуш.)
Т. прына́длівым прына́длівай
прына́дліваю		 прына́длівым прына́длівымі
М. прына́длівым прына́длівай прына́длівым прына́длівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прына́длівы, см. прына́дны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прына́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які прыладжвае; прываблівы; прынадны. Як свежы калач, увесь горад прапах тым пахам духмяным мядовым. Лез вораг на гэты прынадлівы пах. Не знаў, што калач наш сталёвы. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)