прымяча́ць гл. прымеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымяча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прымяча́ю прымяча́ем
2-я ас. прымяча́еш прымяча́еце
3-я ас. прымяча́е прымяча́юць
Прошлы час
м. прымяча́ў прымяча́лі
ж. прымяча́ла
н. прымяча́ла
Загадны лад
2-я ас. прымяча́й прымяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прымяча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымяча́ць несов. замеча́ть, примеча́ть, подмеча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прымеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыме́ціць і прыкме́ціць, -е́чу, -е́ціш, -е́ціць; -е́чаны; зак., каго-што і са злуч. «што».

Заўважыць, звярнуць увагу на каго-, што-н.

Гэту птушку цяжка п. сярод пасохлай травы.

Я гэтага чалавека даўно прымеціў.

|| незак. прымяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прыкмяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкмяча́ць несов., см. прымяча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымяча́цца несов., страд. замеча́ться, примеча́ться, подмеча́ться; см. прымяча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наця́мліваць

‘прымячаць, намячаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наця́мліваю наця́мліваем
2-я ас. наця́мліваеш наця́мліваеце
3-я ас. наця́млівае наця́мліваюць
Прошлы час
м. наця́мліваў наця́млівалі
ж. наця́млівала
н. наця́млівала
Загадны лад
2-я ас. наця́млівай наця́млівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наця́мліваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

подмеча́ть несов. падмяча́ць; (замечать) заўважа́ць, прымяча́ць, разг. прыкмяча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыця́міць ’уважліва паглядваць, прымячаць’; ’прыпамінаць, прыгадваць’ (Нас., Байк. і Некр., Др.-Падб.), прыця́мляць, прыця́мліваць ’прымячаць’ (Нік. Очерки), прыця́мны ’прыметны’; ’памятны’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), прыця́мна ’прыметна’; ’помніцца, уяўляецца ў думках’, прыця́м ’заметка, прыкмета’ (Нас., Байк. і Некр.), пры́цям ’тс’ (Байк. і Некр.), прыцямка ’заметка’ (Яруш.). Да цям, ця́міць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)