прыму́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыму́са прыму́сы
Р. прыму́сы прыму́с
Д. прыму́се прыму́сам
В. прыму́су прыму́сы
Т. прыму́сай
прыму́саю		 прыму́самі
М. прыму́се прыму́сах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

керага́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Награвальны газавы прыбор, род бясшумнага прымуса.

|| прым. керага́завы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́мусны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прымуса, прызначаны для прымуса. Прымусная іголка. Прымусная гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́мус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пры́мус пры́мусы
Р. пры́муса пры́мусаў
Д. пры́мусу пры́мусам
В. пры́мус пры́мусы
Т. пры́мусам пры́мусамі
М. пры́мусе пры́мусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

керага́з, ‑а, м.

Род бясшумнага прымуса, у якім згарае газа. Кірыла смажыў сабе на керагазе яечню, варыў густую чорную каву. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)