прымо́чваць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прымо́чваю прымо́чваем
2-я ас. прымо́чваеш прымо́чваеце
3-я ас. прымо́чвае прымо́чваюць
Прошлы час
м. прымо́чваў прымо́чвалі
ж. прымо́чвала
н. прымо́чвала
Загадны лад
2-я ас. прымо́чвай прымо́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прымо́чваючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымо́чваць несов.

1. (прикладывать что-л. влажное, мокрое к больному месту) прима́чивать;

2. подма́чивать;

1, 2 см. прымачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прымачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прима́чивать несов. прымо́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымо́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прымочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымо́чвацца несов., страд. прима́чиваться; подма́чиваться; см. прымо́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)