прымо́р’е, -я, н.

Мясцовасць, размешчаная каля мора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прымо́р’е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Прымо́р’е
Р. Прымо́р’я
Д. Прымо́р’ю
В. Прымо́р’е
Т. Прымо́р’ем
М. Прымо́р’і

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымо́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прымо́р’е
Р. прымо́р’я
Д. прымо́р’ю
В. прымо́р’е
Т. прымо́р’ем
М. прымо́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымо́р’е ср. примо́рье, помо́рье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымо́р’е, ‑я, н.

Мясцовасць, размешчаная каля мора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помо́рье памо́р’е, -р’я ср., прымо́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

примо́рье (местность вблизи моря) прымо́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Примо́рье (российский Дальний Восток) Прымо́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)