прыме́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыме́шаны прыме́шаная прыме́шанае прыме́шаныя
Р. прыме́шанага прыме́шанай
прыме́шанае		 прыме́шанага прыме́шаных
Д. прыме́шанаму прыме́шанай прыме́шанаму прыме́шаным
В. прыме́шаны
прыме́шанага		 прыме́шаную прыме́шанае прыме́шаныя
прыме́шаных
Т. прыме́шаным прыме́шанай
прыме́шанаю		 прыме́шаным прыме́шанымі
М. прыме́шаным прыме́шанай прыме́шаным прыме́шаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыме́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыме́шаны прыме́шаная прыме́шанае прыме́шаныя
Р. прыме́шанага прыме́шанай
прыме́шанае		 прыме́шанага прыме́шаных
Д. прыме́шанаму прыме́шанай прыме́шанаму прыме́шаным
В. прыме́шаны
прыме́шанага		 прыме́шаную прыме́шанае прыме́шаныя
прыме́шаных
Т. прыме́шаным прыме́шанай
прыме́шанаю		 прыме́шаным прыме́шанымі
М. прыме́шаным прыме́шанай прыме́шаным прыме́шаных

Кароткая форма: прыме́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыме́шаны I приме́шенный; см. прымясі́ць

прыме́шаны II, см. прымяша́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыме́шаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прымясіць.

прыме́шаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прымяшаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приме́шенный (к примеси́ть) прыме́шаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мя́цца, мнуся, мнешся, мнецца; мнёмся, мняцеся; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца няроўным, нягладкім, збірацца ў складкі, маршчыны. Тканіна з шэрсці, ільну і бавоўны, дзе прымешаны лаўсан, не мнецца, прыгожая і трывалая. «Беларусь».

2. Таптацца, пераступаючы з нагі на нагу. Некаторыя моўчкі мяліся каля фурманак, азіраючыся на лес і на ненавісных легіянераў. Колас. Максімка мяўся на адным месцы і маўчаў. Чорны.

3. перан. Разм. Праяўляць нерашучасць, саромецца, вагацца. Хлопец топчацца і мнецца, А нарэшце прызнаецца. Колас. Ахтан мяўся, цягнуў. Проста і ясна не мог адказаць на пытанне. Алешка.

4. Зал. да мяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)