прымежава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прымяжу́ю прымяжу́ем
2-я ас. прымяжу́еш прымяжу́еце
3-я ас. прымяжу́е прымяжу́юць
Прошлы час
м. прымежава́ў прымежава́лі
ж. прымежава́ла
н. прымежава́ла
Загадны лад
2-я ас. прымяжу́й прымяжу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прымежава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымежава́ць сов. примежева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымежава́ць, ‑мяжую, ‑мяжуеш, ‑мяжуе; зак., што.

Дадаць, прырэзаць шляхам межавання. Прымежаваць участак зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

примежева́ть сов. прымежава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымяжо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прымежаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымежава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прымежаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)