прымата́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прымата́ю прымата́ем
2-я ас. прымата́еш прымата́еце
3-я ас. прымата́е прымата́юць
Прошлы час
м. прымата́ў прымата́лі
ж. прымата́ла
н. прымата́ла
Загадны лад
2-я ас. прымата́й прымата́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прымата́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымата́ць сов., в разн. знач. примота́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

1. Прымацаваць што‑н. да чаго‑н. ніткамі, дротам і пад.

2. Дадаць, наматаўшы яшчэ. Прыматаць нітак да клубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымо́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымата́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

примота́ть сов., в разн. знач. прымата́ць, мног. папрымо́тваць; (привязать — ещё) прывяза́ць, мног. папрывя́зваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)